هذیانات

حالا کنار هم راحت می‌نشینیم و می‌ایستیم و می‌خوابیم و ناگهان دلمان یاد این وبلاگ را می‌کند و سر می‌زنیم بهش و چه‌ روزها و سال‌ها که گذشته و چه‌ها که مانده و چه‌ها که رفته. اما تو مانده‌ای. ما مانده‌ایم. و حالا که این ماندنی هست، رفته‌ها به چه می‌ارزند؟ 

چه خوشحالم که تو هستی. همواره باش.